Pokuta

Sakrament pokuty i pojednania – jeden z sakramentów w katolicyzmie, polega na wyznaniu grzechów przez wiernego (zwanego penitentem) duchownemu (zwanemu spowiednikiem). Sakrament pokuty jest spotkaniem z przebaczającym Chrystusem w znaku sakramentalnym, który odpuszcza grzechy przez posługę kapłana. Wierny dostępuje jednocześnie pojednania z Kościołem, któremu grzesząc zadał ranę. Sakrament pokuty ustanowił Jezus Chrystus w dniu swego zmartwychwstania, mówiąc do Apostołów: „Weźmijcie Ducha Świętego! Którym grzechy odpuścicie, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane” (J 20, 22-23). Władza ta została przekazana Apostołom, a przez nich biskupom i kapłanom.

Z sakramentem pokuty wiążą się odpusty. Odpust jest to częściowe (odpust cząstkowy) lub zupełne (odpust zupełny) darowanie przez Kościół poza sakramentem pokuty i pojednania kary doczesnej, jaką winien człowiek ponieść za popełnione grzechy. Odpust zakłada osobiste nawrócenie się, przy grzechach śmiertelnych przyjęcie sakramentu pokuty, a gdy chodzi o uzyskanie odpustu zupełnego – przyjęcie ponadto Komunii Świętej. Tym którzy dopełniają określonych warunków (przede wszystkim modlitwa, czasem nawiedzenie wyznaczonych kościołów), Kościół udziela odpustu na mocy skarbu zasług zadośćuczynnych Jezusa Chrystusa.